Wij spraken met Peter Billiau over hoe hij zijn rol als leider van verandering invult. Peter vertelt over wat hij als grote change uitdaging ziet en deelt een change management voorbeeld uit de praktijk. (Deel 1)

Wat maakt change uitdagend?

Het meest moeilijke maar ook wel het meest fascinerende is correct te kunnen connecteren met de mensen. Als dat lukt is het ook datgene waar je het meeste waardering voor terugkrijgt. Met connecteren bedoel ik dat je in staat bent het gesprek te voeren over datgene waar de verandering echt over gaat. Als je er in slaagt met alle stakeholders – eigenlijk met alle betrokkenen- het gesprek aan te gaan over de grond van de verandering, waar het echt over gaat, dan is het mijn ervaring dat de verandering wel op gang komt. Als je dat kunt, dan komt het wel. Het zal tijd nemen maar het komt. Als het je niet lukt om die connectie te leggen dan komt het niet. Ik heb in mijn professionele loopbaan heel wat projecten gezien die perfect opgesmukt waren maar die in de praktijk niet werkten net omdat die fundamentele connectie niet gelegd was.

Hoe bouw je die connectie?

Ik probeer aandachtig te zijn voor en steeds te zoeken naar authenticiteit. Ik ga bij mezelf op zoek naar hoe ik de verandering voel. Hoe ik ermee connecteer. Waarover ik zeker ben en me sterk voel, maar ook waar ik nog twijfels heb en met onduidelijkheden zit. Als je als leider zelf probeert om authentiek te zijn ( want het gaat in essentie eigenlijk over die zoektocht en die poging om authentiek te zijn) dan nodig je daardoor ook anderen uit om authentiek te zijn. En dat helpt het bouwen van die connectie.

Het tweede element is kwetsbaarheid. Als leider durven zeggen: “Ik weet het niet”.

Ik herinner mij een change die ging over het veranderen van kantoor (locatie). Dat was een verandering die heel wat mensen zou impacteren en die ik wou aanbrengen tijdens een soort town hall meeting waarbij alle betrokkenen aanwezig waren. Het antwoord van de groep op mijn boodschap toen was ongelofelijk agressief. Het was me nog nooit overkomen maar het was toen zo agressief dat ik er emotioneel van werd. Ik heb toen tegen de groep die daar verzameld was gezegd: “Ik weet het ook niet. Ik weet alleen, ik ben ervan overtuigd, dat als we niets doen, er een regelrechte ramp op ons af komt. Maar ik weet niet hoe het anders moet, hoe het anders kan dan wat ik jullie nu als aanpak voorleg.”. Het tonen van die kwetsbaarheid toen, het feit dat ik durfde erbij stil te staan, liet de ruimte aan de anderen van het bedrijf om hierop ook te reageren. Ik wist als de boodschap niet geaccepteerd wordt dan is het zo, dan moet je als leider ook durven loslaten want dan heeft de verandering heel weinig slaagkansen. Maar als je die kwetsbaarheid toont, die authentieke connectie legt, en de groep accepteert of neemt je boodschap mee, dan heb je een ongelofelijke kracht die vooruit wil. Ik krijg er kippenvel van als ik daaraan denk.